Deutsche Bank Polska (Deutsche Bank PBC) EURO – sygn. akt I ACa 719/22 – przegrana banku po apelacji

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z 28 grudnia 2023 r.

Wyrokiem z dnia 28 grudnia 2023 r., sygn. akt I ACa 719/22, Sąd Apelacyjny w Rzeszowie w przeważającej części oddalił apelacje obu stron, utrzymując kluczowe ustalenia Sądu Okręgowego w Rzeszowie dotyczące abuzywności klauzul umownych w kredytach denominowanych Deutsche Bank PBC S.A. oraz braku podstaw do dochodzenia przez bank roszczeń opartych na wypowiedzeniu umów kredytu.

Sprawa dotyczyła dwóch kredytów denominowanych do euro, udzielonych w 2010 r., a następnie wypowiedzianych przez bank w 2017 r. – po czym to bank wystąpił z pozwem przeciwko kredytobiorcy, domagając się zapłaty.

 


Pozew banku i linia obrony kredytobiorcy

Deutsche Bank Polska S.A. (następca prawny Deutsche Bank PBC S.A.) domagał się:

  • zapłaty 143 223,40 euro tytułem zadłużenia po wypowiedzeniu umów,

  • a ewentualnie – na wypadek uznania umów za nieważne –
    zapłaty ponad 975 tys. zł, obejmującej:

    • zwrot kapitału,

    • oraz tzw. „wynagrodzenie za korzystanie z kapitału”.

Pozwany – nasz Klient – podniósł m.in.:

  • abuzywność klauzul przeliczeniowych,

  • brak rzetelnej informacji o ryzyku walutowym,

  • nieważność umów,

  • zarzut potrącenia dokonanych wpłat,

  • bezzasadność roszczeń banku po wypowiedzeniu umów opartych na klauzulach niedozwolonych.


Sąd Apelacyjny: to były kredyty denominowane, nie walutowe

Sąd Apelacyjny jednoznacznie potwierdził, że:

  • umowy nie miały charakteru kredytów walutowych,

  • wypłata następowała wyłącznie w PLN,

  • euro pełniło wyłącznie funkcję miernika waloryzacyjnego,

  • faktycznie nie dochodziło do żadnej realnej wymiany waluty.

Tym samym były to kredyty złotowe denominowane do waluty obcej, a mechanizm waloryzacji podlegał ocenie na gruncie art. 385¹ k.c.


Klauzule przeliczeniowe Deutsche Banku – nieprzejrzyste i arbitralne

Sąd szczegółowo przeanalizował mechanizm ustalania kursów euro stosowany przez bank. Wskazano, że:

  • umowa odsyłała do wewnętrznych tabel kursowych banku,

  • wzory matematyczne były nieczytelne dla przeciętnego konsumenta,

  • pojęcia takie jak „kurs bazowy” czy „średni kurs FOREX” nie były wyjaśnione,

  • spread walutowy mógł być zmieniany jednostronnie przez bank.

W ocenie Sądu przeciętny konsument:

  • nie był w stanie samodzielnie zweryfikować sposobu ustalania kursów,

  • nie mógł oszacować przyszłych skutków ekonomicznych umowy,

  • był zdany na arbitralne decyzje banku.

To wystarczyło do uznania klauzul za abuzywne i nietransparentne.


Ryzyko walutowe – bank nie wypełnił obowiązku informacyjnego

Sąd Apelacyjny w pełni podzielił ocenę Sądu I instancji, że:

  • ogólnikowe oświadczenia o „świadomości ryzyka” są niewystarczające,

  • bank nie wyjaśnił nieograniczonego charakteru ryzyka walutowego,

  • nie przedstawiono realnych symulacji wzrostu kursu euro,

  • nie pokazano wpływu wzrostu kursu na saldo i raty kredytu.

Sąd podkreślił, że:

konsument ma prawo oczekiwać od banku rzetelnej i uczciwej informacji, a nie zapewnień o stabilności waluty.


Skutki: oddalenie roszczeń banku i rozliczenie stron

W konsekwencji:

  • powództwo banku o zapłatę w euro zostało oddalone w całości,

  • roszczenia banku oparte na wypowiedzeniu umów okazały się bezskuteczne,

  • Sąd uwzględnił jedynie część rozliczenia kapitałowego, po potrąceniach,

  • bank został obciążony kosztami procesu w znacznej części.

Sąd Apelacyjny nie podzielił argumentacji banku dotyczącej „wynagrodzenia za korzystanie z kapitału”, co wpisuje się w aktualną, prokonsumencką linię orzeczniczą.


Znaczenie wyroku dla kredytów Deutsche Banku

Wyrok I ACa 719/22 ma istotne znaczenie dla:

  • kredytobiorców posiadających kredyty denominowane Deutsche Bank PBC,

  • spraw, w których to bank występuje z pozwem po wypowiedzeniu umowy,

  • sporów dotyczących roszczeń banków o kapitał i „korzystanie”.

Orzeczenie potwierdza, że:

  • bank nie może czerpać korzyści z klauzul abuzywnych,

  • wypowiedzenie umowy opartej na takich klauzulach nie tworzy skutecznego roszczenia,

  • konstrukcja denominacji Deutsche Banku nie spełnia standardów ochrony konsumenta.


Komentarz Kancelarii Themi

W Kancelarii Themi sprawy dotyczące kredytów we frankach i kredytów denominowanych prowadzimy od 2014 r.
Od lat wskazujemy, że umowy Deutsche Banku – mimo ich rozbudowanej konstrukcji – zawierają poważne wady prawne, które skutecznie podważają zarówno ważność umów, jak i późniejsze roszczenia banków.

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie potwierdza, że konsekwentna linia obrony kredytobiorcy może prowadzić do oddalenia roszczeń banku nawet w postępowaniu apelacyjnym.

Pozywane banki

Prowadzimy procesy przeciwko niemal wszystkim polskim bankom, które oferowały kredyty indeksowane i denominowane do franka szwajcarskiego, w szczególności:

Raiffeisen Bank International (w tym Polbank EFG), PKO BP (w tym Nordea), Bank Pekao, Bank BPH, Santander Bank Polska (w tym Bank Zachodni WBK), Getin Noble Bank, mBank (w tym BRE Bank i MultiBank), Bank Millenium, Credit Agricole, Deutsche Bank Polska, ING Bank Śląski, BOŚ, BNP Paribas Bank Polska (w tym Fortis Bank i BGŻ), Eurobank, Santander Consumer Bank.

Siedziba Kancelarii frankowej Themi mieści się w Krakowie. Prowadzimy sprawy sądowe w Warszawie, Gdańsku, Katowicach, Wrocławiu i na terenie całego kraju.