Sąd Najwyższy dnia 9 maja 2019 r., po rozpoznaniu skargi kasacyjnej powodów w sprawie z powództwa kredytobiorców przeciwko bankowi o zapłatę uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy uchylił swoim orzeczeniem w sprawie o sygn. I CSK 242/18, zaskarżony wyrok uznając, że stwierdzenie w myśl normy art. 385[1] k.c. niedozwolonego charakteru postanowienia umowy kredytu udzielonego w złotych a indeksowanego do waluty obcej, który określa zasady ustalania kursu wymiany walut, prowadzi do wyeliminowania mechanizmu indeksacji z treści wiążącego strony stosunku prawnego.
Co istotne w świetle rzadkiej, ale obecnej praktyki sądów, uznających jakoby zawarcie aneksu mogło odnowić umowę kredytu, Sąd Najwyższy przesądził, że zawarcie aneksu do umowy kredytowej nie jest jej odnowieniem, o którym mówi art. 506 k.c. Nadto SN zwrócił również uwagę, że oświadczenie kredytobiorcy o uznaniu długu, które znalazło się w ewentualnych aneksach do umowy nie wyklucza żądania ustalenia rzeczywistej wysokość długu.
Skargę kasacyjną powodowie wnieśli od wyroku Sądu Apelacyjnego, który oddalił apelację powodów od wyroku sądu pierwszej instancji, którym oddalono powództwo.
Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu skargi kasacyjnej powodów, uchylił zaskarżony wyrok Sądu Apelacyjnego i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania.