Sąd Okręgowy w Krakowie wyrokiem z dnia 12 maja 2025 r. (sygn. I C 13866/23) ustalił nieważność umowy kredytu mieszkaniowego denominowanego do euro, zawartej przez kredytobiorców z Deutsche Bank PBC S.A. (obecnie Deutsche Bank Polska S.A.). Jednocześnie sąd zasądził na rzecz naszych Klientów zwrot spełnionych świadczeń – zarówno w złotych polskich, jak i w euro – wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie.

Sprawa ta wpisuje się w ugruntowaną już linię orzeczniczą dotyczącą wadliwości umów waloryzowanych i denominowanych do walut obcych, znaną szeroko z postępowań dotyczących kredytów we frankach, choć w tym przypadku mechanizm odnosił się do waluty EUR.

Kredyt denominowany do EUR – mechanizm analogiczny do kredytów frankowych

Umowa zawarta została w 2009 r. i miała charakter kredytu złotowego denominowanego do euro. Kredyt został wypłacony w złotych polskich, a saldo zadłużenia oraz wysokość rat były ustalane w oparciu o kursy waluty EUR z tabel kursowych banku. Kredytobiorcy nie mieli możliwości uzyskania wypłaty kredytu w euro, ani realnego wpływu na sposób ustalania kursów walutowych stosowanych przez bank.

Sąd jednoznacznie wskazał, że tego rodzaju konstrukcja – choć formalnie odmienna od klasycznego kredytu frankowego – prowadzi do identycznych skutków prawnych. Kluczowe znaczenie miało bowiem zastosowanie nietransparentnych klauzul przeliczeniowych oraz przerzucenie całego, nieograniczonego ryzyka kursowego na konsumentów.

Abuzywne klauzule i brak rzetelnej informacji o ryzyku

W uzasadnieniu wyroku sąd szczegółowo odniósł się do abuzywności postanowień umownych regulujących mechanizm przeliczeń walutowych. Klauzule te odsyłały do tabel kursowych ustalanych jednostronnie przez bank, bez wskazania obiektywnych i weryfikowalnych kryteriów ich tworzenia.

Sąd podkreślił również, że kredytobiorcy nie zostali w sposób rzetelny i zrozumiały poinformowani o skali ryzyka kursowego. Oświadczenia podpisane przy zawieraniu umowy miały charakter blankietowy i nie pozwalały konsumentom realnie ocenić możliwych konsekwencji ekonomicznych umowy, w tym ryzyka nieograniczonego wzrostu zadłużenia.

W konsekwencji sąd uznał, że eliminacja niedozwolonych postanowień prowadzi do upadku całej umowy, gdyż bez mechanizmu waloryzacji nie może ona być dalej wykonywana.

Nieważność umowy i rozliczenie stron

Sąd ustalił, że pomiędzy stronami nie istnieje stosunek prawny wynikający z umowy kredytu, a więc umowa jest nieważna od samego początku (ex tunc). Na tej podstawie zasądzono na rzecz kredytobiorców:

• kwotę 38 278,22 zł wraz z odsetkami,

• kwotę 59 202,98 EUR wraz z odsetkami,

• zwrot kosztów procesu w łącznej wysokości blisko 20 000 zł.

Wyrok potwierdza, że także w przypadku kredytów denominowanych do euro możliwe jest skuteczne dochodzenie roszczeń analogicznych do tych, które od lat zapadają w sprawach dotyczących kredytów frankowych.

Komentarz Kancelarii Themi

W Kancelarii Themi prowadzimy sprawy dotyczące wadliwych kredytów waloryzowanych i denominowanych do walut obcych nieprzerwanie od 2014 r. Wyrok Sądu Okręgowego w Krakowie z 12 maja 2025 r. stanowi kolejne potwierdzenie, że argumentacja wypracowana na gruncie sporów o kredyt we frankach znajduje pełne zastosowanie także do umów denominowanych do euro.

Każdorazowo decydujące znaczenie mają konkretne postanowienia umowy, jednak orzeczenie to jasno pokazuje, że nawet umowy uznawane niegdyś za „bezpieczniejsze” niż kredyty frankowe, mogą zostać uznane za nieważne w całości.