Sąd Okręgowy w Krakowie postanowieniem z dnia 4 września 2025 r. (sygn. akt I C 4976/24) odrzucił wniosek banku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o uzasadnienie wyroku, a w konsekwencji również sam wniosek o sporządzenie uzasadnienia. Oznacza to, że wydany wcześniej wyrok uwzględniający powództwo kredytobiorców pozostał prawomocny i nie podlega już kontroli instancyjnej.

Postanowienie to ma istotne znaczenie praktyczne dla spraw dotyczących kredytów we frankach i innych kredytów waloryzowanych walutami obcymi, gdyż pokazuje, że sądy coraz konsekwentniej egzekwują od banków standardy należytej staranności procesowej.

Tło sprawy – wyrok zapadł, bank „nie zauważył”

Wyrok uwzględniający żądanie pozwu zapadł po rozprawie w dniu 11 czerwca 2025 r. Bank był w sprawie reprezentowany przez pełnomocnika głównego – radcę prawnego, który:

• był prawidłowo umocowany,

• otrzymał zawiadomienie o terminie rozprawy za pośrednictwem Portalu Informacyjnego Sądów Powszechnych,

• odebrał to zawiadomienie osobiście.

Pomimo tego bank:

• nie stawił się na rozprawie,

• nie złożył w terminie wniosku o uzasadnienie wyroku,

• a dopiero po otrzymaniu wezwania do wykonania prawomocnego orzeczenia podjął próbę „ratowania sytuacji”.

Argument banku: pełnomocnik „za bardzo obciążony”

We wniosku o przywrócenie terminu bank twierdził, że:

• zawiadomienie o rozprawie zostało doręczone „nie temu pełnomocnikowi”,

• pełnomocnik główny prowadzi kilka tysięcy spraw frankowych,

• doręczenia powinny trafiać do pełnomocników substytucyjnych.

Bank próbował wykazać, że uchybienie terminowi nastąpiło bez jego winy, a brak przywrócenia terminu prowadziłby do nadmiernego formalizmu.

Stanowisko sądu: argumenty banku bezzasadne

Sąd w sposób jednoznaczny odrzucił tę argumentację.

Po pierwsze, sąd ustalił, że przyczyna uchybienia terminowi ustała najpóźniej 21 lipca 2025 r., kiedy bank odebrał wezwanie do wykonania wyroku. Tymczasem wniosek o przywrócenie terminu został złożony dopiero 19 sierpnia 2025 r., a więc po upływie ustawowego terminu.

Już z tej przyczyny wniosek musiał zostać odrzucony jako spóźniony.

Brak winy? Sąd nie miał wątpliwości

Na marginesie sąd podkreślił jednak, że nawet gdyby wniosek był złożony w terminie, i tak nie zasługiwałby na uwzględnienie.

Sąd wskazał wprost, że:

• pełnomocnik główny banku był prawidłowo zawiadomiony o rozprawie,

• odebrał zawiadomienie na 13 dni przed terminem,

• nie poinformował ani sądu, ani pełnomocnika substytucyjnego,

• nie podjął żadnych działań organizacyjnych.

Szczególnie istotne jest jednoznaczne stanowisko sądu, że:

„Duża ilość prowadzonych spraw (kilka tysięcy) nie może prowadzić do obniżenia standardu staranności pełnomocnika.”

Sąd powołał się przy tym na utrwalone orzecznictwo Sądu Najwyższego, zgodnie z którym doręczenie pisma jednemu z prawidłowo umocowanych pełnomocników nie pozbawia strony możności obrony jej praw.

Znaczenie postanowienia dla spraw frankowych

Postanowienie to ma bardzo praktyczne znaczenie dla kredytobiorców prowadzących spory z bankami o:

• kredyt we frankach,

• kredyt denominowany lub indeksowany do waluty obcej,

• rozliczenie nieważnej umowy kredytu.

Sąd jasno pokazuje, że:

• banki nie mogą liczyć na „taryfę ulgową”,

• argument o masowości spraw frankowych nie usprawiedliwia uchybień,

• próby ratowania przegranej sprawy przez spóźnione wnioski procesowe są nieskuteczne.

Komentarz Kancelarii Themi

W Kancelarii Themi prowadzimy sprawy dotyczące kredytów frankowych od 2014 r. Z naszej praktyki wynika, że po przegranych wyrokach banki coraz częściej podejmują działania zmierzające do opóźnienia prawomocności rozstrzygnięć lub do stworzenia podstaw do wniesienia środka odwoławczego.

Omawiane postanowienie Sądu Okręgowego w Krakowie pokazuje jednak, że sądy coraz stanowczo egzekwują rygory procesowe także wobec banków, a profesjonalny pełnomocnik – niezależnie od liczby prowadzonych spraw – ponosi pełną odpowiedzialność za organizację obsługi procesowej.

Dla kredytobiorców oznacza to jedno: prawomocny wyrok to realny koniec sporu, a nie punkt wyjścia do kolejnych manewrów procesowych banku.