Wyrokiem z dnia 4 lipca 2025 r. Sąd Okręgowy w Warszawie, XXVIII Wydział Cywilny, stwierdził nieważność umowy kredytu frankowego zawartej z Deutsche Bank PBC S.A. (obecnie Deutsche Bank Polska S.A.) oraz zasądził na rzecz naszych Klientów zwrot wszystkich spełnionych świadczeń w łącznej kwocie 233 093,97 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie

.

Sprawa dotyczyła kredytu we frankach szwajcarskich z 2009 r., który – mimo formalnego oznaczenia kwoty w CHF – był w rzeczywistości kredytem złotowym, denominowanym do waluty obcej, z wypłatą i spłatą realizowaną w PLN przy zastosowaniu mechanizmu przeliczeniowego ustalanego jednostronnie przez bank.

Przedmiot sporu – klasyczny kredyt frankowy Deutsche Banku

Kwestionowana umowa:

• została zawarta w sierpniu 2009 r.,

• przewidywała wypłatę kredytu w złotych, przy jednoczesnym określeniu salda zadłużenia w CHF,

• odsyłała do Tabeli Kursów banku, bez jasnego i obiektywnego określenia zasad ustalania kursów,

• uzależniała możliwość wypłaty lub spłaty w walucie obcej od uznaniowej zgody banku.

Sąd jednoznacznie zakwalifikował umowę jako kredyt denominowany, w którym waluta obca pełniła wyłącznie funkcję miernika wartości, a nie realnej waluty świadczenia.

Kluczowy zarzut: brak określenia kwoty kredytu w PLN

Jednym z zasadniczych powodów stwierdzenia nieważności umowy było naruszenie art. 69 ust. 1 i 2 Prawa bankowego.

Sąd wskazał, że:

• w chwili zawarcia umowy nie była znana kwota kredytu w złotych, którą bank miał oddać do dyspozycji kredytobiorców,

• kurs CHF, według którego następowało przeliczenie, był ustalany jednostronnie przez bank,

• kredytobiorcy nie byli w stanie samodzielnie ustalić wysokości świadczenia banku.

W konsekwencji sąd uznał, że strony nie uzgodniły jednego z essentialia negotii umowy kredytu, jakim jest kwota oddawana do dyspozycji kredytobiorcy. Taka konstrukcja prowadziła – niezależnie od dalszych wad – do bezwzględnej nieważności umowy.

Klauzule przeliczeniowe jako niedozwolone postanowienia umowne

Niezależnie od powyższego sąd stwierdził, że mechanizm przeliczeniowy zastosowany w umowie:

• opierał się na kursach ustalanych jednostronnie przez bank,

• nie podlegał weryfikacji przez konsumenta,

• przerzucał na kredytobiorców nieograniczone ryzyko kursowe.

Sąd podkreślił, że samo podpisanie przez kredytobiorców oświadczeń o świadomości ryzyka walutowego nie zastępuje rzetelnego obowiązku informacyjnego. Bank nie przedstawił:

• symulacji wzrostu zadłużenia,

• realnych scenariuszy gwałtownej zmiany kursu CHF,

• informacji pozwalających na ocenę długoterminowych skutków ekonomicznych kredytu.

W ocenie sądu eliminacja klauzul abuzywnych musiała prowadzić do upadku całej umowy, ponieważ po ich usunięciu nie było możliwe dalsze jej wykonywanie.

Status konsumenta – bez znaczenia działalność gospodarcza

Sąd jednoznacznie potwierdził, że kredytobiorcy zachowali status konsumentów, mimo że jeden z nich formalnie prowadził działalność gospodarczą i wskazał adres nieruchomości jako adres tej działalności.

Decydujące znaczenie miał cel zawarcia umowy – kredyt został przeznaczony na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych, a nie na działalność zawodową lub inwestycyjną.

Skutek wyroku – zwrot wszystkich świadczeń

W konsekwencji stwierdzenia nieważności umowy sąd:

• zasądził na rzecz naszych Klientów zwrot całości spłaconych rat,

• przyjął tzw. teorię dwóch kondykcji,

• oddalił zarzuty banku, w tym dotyczące przedawnienia oraz zatrzymania.

Wyrok potwierdza utrwaloną już linię orzeczniczą w sprawach dotyczących kredytów frankowych Deutsche Banku, w których kluczową rolę odgrywa brak transparentnego i obiektywnego mechanizmu przeliczeniowego.

Komentarz Kancelarii Themi

W Kancelarii Themi prowadzimy sprawy dotyczące kredytów frankowych od 2014 r. Umowy zawierane w Deutsche Banku Polska S.A. (Deutsche Bank PBC S.A.) zaliczamy do kredytów denominowanych, które – mimo opinii o ich „trudności procesowej” – bardzo często okazują się wadliwe w stopniu prowadzącym do ich nieważności.

Omawiany wyrok doskonale pokazuje, że:

• brak określenia kwoty kredytu w PLN,

• uznaniowość banku przy ustalaniu kursów,

• iluzoryczne pouczenia o ryzyku walutowym

stanowią wystarczającą podstawę do skutecznego zakwestionowania umowy.

Dla kredytobiorców posiadających kredyt we frankach w Deutsche Banku jest to kolejny ważny sygnał, że także te umowy podlegają skutecznej kontroli sądowej.