W tej kategorii publikujemy komentarze do wyroków uzyskanych w sprawach prowadzonych przez nas przeciwko mBank S.A. (dawniej BRE Bank S.A.), dotyczących kredytów waloryzowanych kursem franka szwajcarskiego, potocznie określanych jako kredyty frankowe. Orzeczenia te obejmują zarówno kredyty indeksowane do CHF, jak i – w mniejszym zakresie – umowy o charakterze zbliżonym do denominowanych, zawierane w różnych okresach działalności banku.

mBank był jednym z pierwszych banków w Polsce, który na szeroką skalę wprowadził do obrotu kredyty indeksowane do franka szwajcarskiego, opierając mechanizm przeliczeniowy na tabelach kursowych ustalanych jednostronnie przez bank. Konstrukcja ta, stosowana przez wiele lat w oparciu o zbliżone wzorce umowne, stała się przedmiotem licznych sporów sądowych i ukształtowała bogate oraz w dużej mierze już utrwalone orzecznictwo sądów powszechnych oraz Sądu Najwyższego.

Komentarze zamieszczone w tej sekcji koncentrują się na analizie uzasadnień wyroków zapadających w sprawach prowadzonych przez nas, w szczególności w zakresie oceny abuzywności klauzul indeksacyjnych, skutków ich eliminacji z umowy, możliwości utrzymania umowy w mocy po usunięciu niedozwolonych postanowień, a także przesłanek stwierdzenia nieważności umów kredytowych. W wielu sprawach istotne znaczenie mają również zagadnienia związane z rozliczeniami stron po wyroku, teorią dwóch kondykcji, przedawnieniem roszczeń oraz skutkami wyroków Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w tym orzeczeń wydanych w sprawach dotyczących umów mBanku.

Ze względu na skalę portfela kredytów frankowych mBanku oraz jednolitość stosowanych przez lata wzorców umownych, orzecznictwo w tych sprawach cechuje się dużą powtarzalnością argumentacji, przy jednoczesnym stopniowym jej doprecyzowywaniu przez sądy kolejnych instancji. Publikowane komentarze pokazują, jak w praktyce sądy oceniają umowy mBanku oraz jakie konsekwencje prawne wywołuje uznanie klauzul walutowych za niedozwolone.

Celem tej kategorii jest przybliżenie praktyki orzeczniczej na podstawie wyroków zapadających w sprawach prowadzonych przez nas, z uwzględnieniem rzeczywistych argumentów stron i motywów rozstrzygnięć sądowych. Publikowane komentarze mają charakter informacyjny i poglądowy i nie stanowią porady prawnej ani oceny konkretnej umowy kredytowej.

Sąd Najwyższy o standardzie rozpoznawania spraw frankowych: przełomowe postanowienie z 3 kwietnia 2019 r. (II CZ 2/19), kredyt mBank

Zasada: sąd apelacyjny NIE może „uciekać” od merytorycznego rozstrzygnięcia — musi samodzielnie zbadać abuzywność i przeprowadzić dowody

Postanowienie Sądu Najwyższego z 3 kwietnia 2019 r., sygn. II CZ 2/19, choć formalnie dotyczyło kontroli wyroku kasatoryjnego Sądu Apelacyjnego w Łodzi, ma ogromne znaczenie praktyczne dla spraw frankowych — i w ogóle dla postępowań cywilnych.

Sąd Najwyższy w sposób jednoznaczny przypomniał sądom odwoławczym, że mają obowiązek samodzielnego rozpoznania sprawy co do istoty, jeśli materiał dowodowy wymaga uzupełnienia tylko w części.

Wyrok kasatoryjny (czyli uchylający i przekazujący sprawę do ponownego rozpoznania) jest dopuszczalny jedynie wtedy, gdy zachodzi konieczność przeprowadzenia całego postępowania dowodowego od początku.

To fundamentalna teza, która do dziś znajduje szerokie zastosowanie w sporach frankowych, gdzie sądy apelacyjne niekiedy próbują uchylić wyrok i unikać rozstrzygnięcia merytorycznego.

Uchylenie wyroku w sprawie kredytu indeksowanego mBank (BRE Banki) do CHF – analiza błędów Sądu Okręgowego i standardów kontroli abuzywności. Komentarz do wyroku SA w Łodzi z 5.09.2018 r., I ACa 1619/17

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z 5 września 2018 r. (sygn. I ACa 1619/17) stanowi jeden z kluczowych przykładów, jak błędna ocena abuzywności, wadliwie przeprowadzone postępowanie dowodowe oraz nieprawidłowe rozumienie natury kredytu indeksowanego prowadzą do konieczności uchylenia wyroku i ponownego rozpoznania sprawy.

W przeciwieństwie do typowych orzeczeń frankowych, w których sąd II instancji rozstrzyga co do istoty, tutaj Sąd Apelacyjny punktuje szereg fundamentalnych błędów popełnionych przez Sąd Okręgowy – błędów, które przekreślały możliwość merytorycznej kontroli rozstrzygnięcia.

Jednocześnie SA przypomina standardy wynikające z dyrektywy 93/13, orzecznictwa TSUE oraz utrwalonej linii Sądu Najwyższego dotyczącej kontroli klauzul indeksacyjnych i oceny skutków ich eliminacji.

Pozywane banki

Prowadzimy procesy przeciwko niemal wszystkim polskim bankom, które oferowały kredyty indeksowane i denominowane do franka szwajcarskiego, w szczególności:

Raiffeisen Bank International (w tym Polbank EFG), PKO BP (w tym Nordea), Bank Pekao, Bank BPH, Santander Bank Polska (w tym Bank Zachodni WBK), Getin Noble Bank, mBank (w tym BRE Bank i MultiBank), Bank Millenium, Credit Agricole, Deutsche Bank Polska, ING Bank Śląski, BOŚ, BNP Paribas Bank Polska (w tym Fortis Bank i BGŻ), Eurobank, Santander Consumer Bank.

Siedziba Kancelarii frankowej Themi mieści się w Krakowie. Prowadzimy sprawy sądowe w Warszawie, Gdańsku, Katowicach, Wrocławiu i na terenie całego kraju.