Korzystne orzeczenie Sądu Apelacyjnego w Warszawie, z dnia 05.02.2020 r., sygn. akt. VI ACa 590/19, sprawa z naszej apelacji od niekorzystnego wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie, z powództwa naszego Mocodawcy przeciwko Bank BNP Paribas (umowa BGŻ).

Cieszymy się kolejnym korzystnym wyrokiem, jaki zapadł dnia 5 lutego 2020 r., w Sądzie Apelacyjnym w Warszawie, w składzie sędziowskim: Małgorzata Borkowska, Przemysław Feliga, Tomasz Pałdyna. Sąd Apelacyjny rozpoznający sprawę z naszej apelacji od niekorzystnego wyroku I instancji (Sądu Okręgowego w Warszawie, sygn. XXV 814/17) podzielając zarzuty naszej apelacji. Sąd Apelacyjny uchylił zaskarżane orzeczenie i zwrócił sprawę do ponownego rozpoznania.

W ustnych motywach swojego rozstrzygnięcia Sąd Apelacyjny stwierdził, że sąd I instancji nie rozpoznał istoty sprawy, w szczególności zaś nie zbadał czy występuje abuzywności klauzul przeliczeniowych, jaki są skutki takiej ewentualnej abuzywności i czy stukiem takim nie jest nieważność umowy.

Sąd Apelacyjny ustalił, że sąd I Instancji rozpoznawał kwestię nieważności umowy kredytu w oparciu zgodność umowy kredytu z przepisami Prawa Bankowego, zasadą walutowości i zasadami współżycia społecznego.

Sąd Apelacyjny zarzucił rozstrzygnięciu sądu I instancji, że z uzasadnienia nie wynika, by ten rozpoznał roszczenie ewentualne powództwa. W zakresie rozważań nad zasadnością roszczenia głównego sąd I instancji nie odniósł się natomiast, w ocenie Sądu Apelacyjnego, do zarzutu nieważności umowy wynikającej z art. 353 indeks 1 k.c.

W ocenie Sądu Apelacyjnego świadczenie kredytobiorcy ustalane było przez bank w oparciu o klauzule waloryzacyjną, której abuzywności, pomimo takiego zarzutu powództwa, w ogóle nie badał sąd I instancji.

Sąd Apelacyjny wskazał też, że z uzasadnienia sądu I instancji nie wynika w żaden sposób, które postanowienia umowy badał pod względem abuzywności.

Sąd Apelacyjny poddał krytyce uznanie sądu I instancji, jakoby postanowienia umowne zawarte w umowie nie były nieuczciwe, tylko na tej podstawie, że z dowodu z opinii biegłego wynikła następcza kontrola mechanizmu waloryzacji, która nie potwierdziła ich nieuczciwości. Sąd Apelacyjny stwierdził, że takie wnioskowanie sądu I instancji jest oczywiście niezgodne z treścią art. 385 indeks 1, par.2 k.c. oraz dyrektywy 93/13.

Sąd Apelacyjny nie zdecydował się na zmianę orzeczenia, ponieważ w jego ocenie, nie jest zadaniem sądu drugiej instancji rozstrzyganie o podstawie ważności umowy w sytuacji, gdy sąd I instancji w ogóle się tą kwestią nie zajął. Na skutek takiego uznania Sąd Apelacyjny uchylił wyrok sądu I instancji i przekazał ją do ponownego rozpatrzenia.

Orzeczenie, choć nie kończy sprawy, jest wysoce korzystne dla kredytobiorców, dając nadzieję na pomyślne rozstrzygnięcie sporu w przyszłości.

Pozywane banki

Prowadzimy procesy przeciwko niemal wszystkim polskim bankom, które oferowały kredyty indeksowane i denominowane do franka szwajcarskiego, w szczególności:

Raiffeisen Bank International (w tym Polbank EFG), PKO BP (w tym Nordea), Bank Pekao, Bank BPH, Santander Bank Polska (w tym Bank Zachodni WBK), Getin Noble Bank, mBank (w tym BRE Bank i MultiBank), Bank Millenium, Credit Agricole, Deutsche Bank Polska, ING Bank Śląski, BOŚ, BNP Paribas Bank Polska (w tym Fortis Bank i BGŻ), Eurobank, Santander Consumer Bank.

Siedziba Kancelarii frankowej Themi mieści się w Krakowie. Prowadzimy sprawy sądowe w Warszawie, Gdańsku, Katowicach, Wrocławiu i na terenie całego kraju.

Nasze wyroki w sprawach kredytów we frankach